Spannend Gesprek

Vandaag kreeg ik een geweldige tip van een collega. Ik vertelde hem dat ik het op dit moment zo lastig vind me steeds op te peppen voor de sollicitatiegesprekken en dat ik onbewust uitstraal dat ik vecht om een positie te verwerven. De oorzaak ligt in mijn geschiedenis die ik zal proberen te schetsen. In het OKE venster is de positie van IKOKJIJOK de positie waarvoor je het meest hard moet werken. (Ja…ook jij) Ik voel me thuis in de positie van JIJOKIKNIETOK, mijn comfortzone en overlevingsstrategie waarin blijf vechten om erkenning van de ander. Ik kan mijn doopceel lichten maar dat is eerder een boek dan dit korte blogje. Dus dat maar niet. Hij gaf me een geweldige tip om dat gevoel uit te schakelen in een gesprek. Hij vroeg me naar mijn favoriete speelgoed van vroeger. Dat is een kleine rode kassa. Hij zei me dat, als ik wachtte op het volgende sollicitatiegesprek het volgende zou kunnen doen. Namelijk mijzelf als kind visualiseren en mijn kleine ik met de rode kassa achter te laten op de stoel als ik naar binnen zou gaan. Met de rode kassa kan zij zich immers even prima alleen vermaken. Ik moest haar vooral na het gesprek niet vergeten en dan weer gaan. Ik voel dat me dat enorm gaat helpen. In zekere zin vertel ik mezelf zo dat het prima is te zijn waar ik ben, maar dat het er op dat moment niet toe doet. Vertel eens waar zou jij zo’n visualisatie waarin je je ‘kleine ik’ even laat, voor kunnen gebruiken.